Od lochów, przez więzienie, aż do współczesnego zakładu karnego – forma kary ograniczenia wolności bardzo się zmieniała na przestrzeni lat. Przestępstwa istnieją, od kiedy istnieje ludzkość, ale kara ograniczenia wolności pojawiła się nieco później. Wraz z nadejściem chrześcijaństwa miejsce odwetu zajmuje skrucha, a w klasztorach powstają pierwsze więzienia. W wieku XIX pojawia się temat resocjalizacji więźniów. Jednak najlepiej będzie, jeśli sam prześledzisz tę historię!
Zamek Stolpen (A)
Zamek Stolpen (A)
Poza więzieniami, karami ograniczenia wolności i ciężkich robót do roku 1953 istniała oficjalnie również kara aresztu. Aresztowany przebywał w dozorowanych, ale wygodnych pomieszczeniach i otrzymywał sytą strawę. Forma ta przewidziana była oczywiście dla oskarżonych z wyższych sfer i nie była uznawana za hańbę. Jedną z najsłynniejszych aresztowanych była hrabina Cosel: ciesząca się niegdyś wielką popularnością metresa Augusta Mocnego, która w 1712 roku popadła w niełaskę po tym, jak zbyt mocno zaangażowała się w kwestie polityczne. Za murami zamku Stolpen hrabina Anna Konstancja von Cosel spędziła prawie pół wieku, aż do swojej śmierci w roku 1765. Prezentowana w pomieszczeniach zamieszkałych niegdyś przez hrabinę nowo opracowana wystawa stała poświęcona jest życiu tej słynnej królewskiej kochanki.
- Więcej informacji na temat Zamku Stolpen
Dalej do stacji B – Pałac Lauenstein, ok. 45 km
Pałac Lauenstein (B)
Na stromo opadającej skale, ponad doliną rzeki Müglitz, wznosi się pałac Lauenstein – architektoniczny klejnot renesansu w Saksonii. Część pałacu przez wiele lat służyła jako więzienie. Kiedy w roku 1853 obiekt przejął Królewski Sąd Rejonowy w Lauenstein, utworzono tutaj liczne cele oraz wartownię. Pomieszczenia te przypominają, jak wyglądało surowe więziennictwo dawnych czasów, kiedy to aresztowani osadzani byli pojedynczo w swoich celach. Pałac główny został na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat poddany gruntownej renowacji i kryje w sobie dzisiaj Muzeum Rudaw.
- Więcej informacji na temat Pałacu Lauenstein
Dalej do stacji C – Twierdza Drezno, ok. 42 km
Twierdza Drezno (C)
Przechwałki Johanna Friedricha Böttgera, że potrafi zrobić złoto, zaprowadziły go do aresztu. Książę August Mocny kazał w drezdeńskiej twierdzy utworzyć laboratorium, w którym Böttger miał zrealizować swoją obietnicę. W 1708 roku, zamiast złota Böttgerowi udało się opracować proces wytwarzania porcelany – zwanej później Porcelaną Miśnieńską czy też białym złotem. Budowle dzisiejszego Muzeum Twierdzy Dresden wchodzą w skład najwcześniejszych w Niemczech miejskich fortyfikacji bastionowych, powstałych w latach 1545/1555. Młody książę Moritz wybrał ten dopiero co rozwinięty w północnych Włoszech rodzaj umocnienia, aby w nowoczesny sposób zabezpieczyć swoją rezydencję przed ostrzałem artyleryjskim: grube wały miały powstrzymać kule armatnie najeźdźcy i służyć jako platforma do ustawienia własnych dział obronnych.
- Więcej informacji na temat Twierdzy Drezno
Dalej do stacji D – Zamek Nossen, ok. 34 km
Zamek Nossen (D)
Mury i wieże Zamku Nossen dominują wygląd leżącego w centrum Saksonii miasteczka Nossen, które od 1630 roku było ważnym ośrodkiem administracyjnym. Na przestrzeni wieków utworzono tutaj kolejno sąd rejonowy, urząd skarbowy oraz urząd sądowniczy z sądem i aresztem. W południowej wieży Lips-Tullian-Turm znajduje się cela, w której przetrzymywany był słynny rabuś »Czarnej Gwardii« - jednej z największych w Saksonii band rabunkowych. Stare instrumenty tortur są dowodem na surowe praktyki stosowane we wczesnym sądownictwie.
- Więcej informacji na temat Zamku Nossen
Dalej do stacji E – Zamek Colditz, ok. 47 km
Zamek Colditz (E)
W czasach drugiej wojny światowej zamek służył jako obóz jeniecki dla alianckich oficerów. Dzięki swojemu położeniu na stromo opadającej skale jasno oświetlonej przez reflektory i zabezpieczonej drutem kolczastym oraz posterunkami wartowników zamek uważany był za szczególnie bezpieczny, jeśli chodzi o ucieczkę. Mimo relatywnie komfortowych warunków życia, urozmaiconego przez ofertę sportową, teatralną, muzyczną i językową, udokumentowano ok. 300 prób ucieczki z obozu. 30 udanych prób tworzy dzisiaj legendę historii wojskowości. Za sprawą książki »The Colditz Story« napisanej przez byłego brytyjskiego jeńca Peta Reida oraz nagranego na jej podstawie filmu o tym samym tytule zamek stał się słynny na cały świat. Imponujące kulisy filmu tworzą min. stare przejście obronne ze swoimi potężnymi murami, Dom Książęcy, renesansowy portal kościoła pw. Świętej Trójcy, wieża z charakterystyczną barokową kopułą oraz stary kamienny most.
- Więcej informacji na temat Zamku Colditz.
