Matthäus Daniel Pöppelmann
Genialny budowniczy Augusta Mocnego

Kim jest ten człowiek, który ścieżkę swojej kariery rozpoczął od niepłatnej posady, a zakończył jako kierownik Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego?
Matthäus Daniel Pöppelmann urodził się w 1662 roku w Herford w Westfalii i przybył do Drezna w wieku 18 lat. Pöppelmann był wszechstronnie uzdolniony i potrafił sprawić, że nie tylko budowle królewskich dostojników emanowały blaskiem i barokowym przepychem. Dodatkowo zajmował się w Dreźnie sektorem budynków publicznych oraz budową wałów przeciwpowodziowych i dróg.



Drezdeński Zwinger (A)

Kto widział Zwinger, zrozumie też i dumę, jaką napawa Saksończyków ich ojczyzna. To barokowe dzieło sztuki oczarowuje odwiedzających swoją lekkością i różnorodnością architektonicznych detali i rzeźb. A wszystko za sprawą zleconej przez Augusta Mocnego i zaprojektowanej przez Pöppelmanna oranżerii. Dla śródziemnomorskich drzewek cytrusowych miała od zachodniej strony dawnych miejskich zabudowań obronnych i międzymurza powstać budowla w celu ich ochrony przed zimnem. Z czasem doszły pawilony i galerie arkadowe, które ciągnęły się wokół całego dziedzińca. W osobie Balthasara Permosera Pöppelmann znalazł kolegę po fachu i genialnego rzeźbiarza barokowego, który opracował w całości koncepcję figur i ornamentów zdobienniczych w Zwingerze. Od roku 1728 August Mocny wykorzystywał galerie jako miejsce prezentowania swoich zbiorów. Na odwiedzających czekają Salon Matematyczno-Fizyczny oraz Zbiory Porcelany.

 

Dalej do stacji B — Ogród Barokowy Großsedlitz, ok. 19 km

Ogród Barokowy Großsedlitz (B)

Ogród Barokowy Großsedlitz miał dla Augusta Mocnego szczególne znaczenie: Tutaj miała się odbyć uroczystość nadania Polskiego Orderu Orła Białego. W tym celu książę odkupił w 1723 roku park od swojego generała adiutanta Armii Saksońskiej — hrabiego von Wackerbartha i kazał przearanżować go według własnych planów. Przebudowę trójskrzydłowego pałacyku Fryderyka zlecił min. Matthäusowi Danielowi Pöppelmannowi. Z braku funduszy prace musiały być jednak wstrzymane i zaprojektowany przez Pöppelmanna pałac nigdy nie powstał. Również planowany pierwotnie na powierzchni 96 ha barokowy ogród, który miał być saksońskim Wersalem, obejmuje ostatecznie tylko 12 ha. Jednak i te rozmiary wystarczą, aby uznać Großsedlitz za najznamienitszy ogród XVIII-wiecznej Saksonii. Rozległy, tarasowy teren z dwoma oranżeriami, fontannami i ponad 60 rzeźbami jest dzisiaj prawdziwym ogrodowym dziełem sztuki, zachęcającym do romantycznych spacerów.

Dalej do stacji C — Pałac & Park Pillnitz, ok. 14 km

Pałac & Park Pillnitz (C)

August Mocny podarował posiadłość swojej metresie hrabinie Cosel. Kiedy jednak ta popadła w niełaskę, Matthäus Daniel Pöppelmann otrzymał w roku 1720 zlecenie przebudowy obiektu i uczynienia z niego miejsca dworskich rozrywek. Plany Pöppelmanna przewidywały stworzenie tutaj miejsca zarówno pełniącego funkcję reprezentacyjną, jak i umożliwiającego latem przyjemne spędzenie czasu z gośćmi. Bliźniacze zamki wodny i górski zaprojektowane zostały w stylu chinoiserie, jednoczącym w sobie architekturę dalekiego wschodu oraz elementów barokowych.

Pływające po Łabie parowce umożliwiają odkrycie pałacyków z charakterystycznymi wygiętymi dachami od ich najefektowniejszej strony. Dokładnie tak jak czynił to niegdyś ich właściciel wraz ze swoimi gośćmi, podpływając pod wielkie, prowadzące do wody schody, fantazyjnie ozdobionymi gondolami.

Dalej do stacji D — Pałac Moritzburg, ok. 30 km

Park pałacowy w Pillnitz i ogród barokowy

Pałac Moritzburg (D)

Sztucznie założone stawy, barokowa architektura, imponujące założenia parkowe i naturalny krajobraz tworzą w Moritzburgu syntezę sztuk o europejskiej randze. W bogatych w zwierzynę lasach, leżących na północny zachód od Drezna już w XVI wieku książę Moritz nakazał wzniesienie myśliwskiego pałacyku. August Mocny zlecił Pöppelmannowi w 1723 roku przebudowę i powiększenie obiektu. Dzisiaj podziwiać tu można zachowane w oryginale skórzane tapety oraz jedną z najważniejszych w Europie kolekcji trofeów myśliwskich. Tutejszy »Pokój z piór«, w którym ściany wyłożone są ponad milionem kolorowych ptasich piór, nagrodzony został »Europejską Nagrodą za Utrzymywanie Dziedzictwa Kulturowego«