Dziedziniec stajenny w Dreźnie

»Książęca wielga stajnia« skrywa się trochę w cieniu słynnych drezdeńskich zabytków wznoszących się wokół. Budowla jest jednym z niewielu zachowanych świadectw, potwierdzających chwałę epoki renesansu w Dreźnie. Ukończona w roku 1591 pod panowaniem księcia Krystiana I stajnia służyła jako arena turniejów, pogoni i gier rycerskich. O tych ostatnich przypominają nam dzisiaj dwie zaprojektowane przez Giovanniego Marię Nosseni kolumny z brązu, w których obręcze rycerze w pełnym galopie musieli trafić swymi lancami.

Pośród ciasno zabudowanej drezdeńskiej starówki Stallhof zaskakuje swoją przestrzenią, która otwiera się przed odwiedzającymi pomiędzy Johanneum, Długim Korytarzem (niem. Langer Gang), Budynkiem Jerzego (niem. Georgenbau) i kancelarią. Dojrzały styl renesansowy z wpływami z południa Niemiec reprezentuje bez wątpienia galeria arkadowa w stylu toskańskim w Długim Korytarzu. Łuki zdobią trofea i reliefy o tematyce militarnej. Na zewnętrznej stronie tego długiego, wąskiego budynku, w którym książęta przechowywali niegdyś swoją broń, znajduje się długi na 102 metry poczet książąt, tzw. Fürstenzug. Pierwotnie obraz wykonany był w technice sgraffito, tej samej, która zdobi fasady na dużym dziedzińcu zamkowym. Z powodu słabej trwałości tynk został w latach 1905-1907 zastąpiony 25.000 płytek z miśnieńskiej porcelany.

»Książęca wielga stajnia«

Po tym, jak Hans Irmisch utworzył w latach 1565 - 1567 w bezpośredniej bliskości zamku kancelarię, która miała zarządzać sprawami drezdeńskich książąt, powstała na tylnej ścianie tegoż budynku wolna przestrzeń - wymarzone miejsce na dworskie zawody konne. Między rokiem 1586 a 1591 Irmisch i Paul Buchner wkomponowali powstały tor wyścigowy w trzyskrzydłowy kompleks. Kręconymi schodami, znajdującymi się na każdym rogu dziedzińca można było wejść na drugie piętro. Na wprost kancelarii dziedziniec zamykał »Długi Korytarz«. 22 arkady łukowe wzniesione zostały prawdopodobnie przez Giovanniego Marię Nosseni. W długiej sali na piętrze utworzono początkowo galerię przodków, do roku 1731 sala służyła jako galeria broni. Budynek stajenny do przetrzymywania powozów i koni na parterze i do kwaterowania dostojnych gości na piętrze powstał od strony wschodniej, na starych murach miejskich. Po większej przebudowie w XVIII wieku w budynku utworzono Johanneum i Muzeum Transportu. Z okresu renesansu zachowały się obydwie kolumny z brązu wykorzystywane do rycerskich zabaw z obręczami.

Przebudowa w stylu barokowym

W wieku XVIII Stallhof poddany został pewnym przebudowom, które jednak podczas renowacji w roku 1935 zostały w większości cofnięte. W latach 1744 do 1746 Johann Christoph Knöffel kierował pracami nad końską myjnią i przebudową budynku stajennego na galerię malarską. Dziedziniec nadal pozostał jednak również miejscem dworskich zabaw takich jak turnieje, łapanie obręczy, gonitwy, podrzucanie lisa.

Zniszczenie i odbudowa

Po tym, jak w roku 1872 galeria malarska przeniesiona została do dzisiejszego Semperbau w Zwingerze, Johanneum przebudowane zostało pod kierunkiem Carla Mritza Haenela w Muzeum Historyczne, gdzie prezentowane były zbiory zbrojowni. Po zniszczeniach w roku 1945 cały kompleks odbudowany został zgodnie ze swoim wyglądem z czasów renesansu. Do Johanneum wprowadziło się Muzeum Transportu. W roku 1993 nastąpiło włączenie Dziedzińca Stajennego do nowo utworzonego Związku Zamków i Ogrodów Drezna.